اعدام نکنید نمایش اراده‌ی مردم

 ما مردم ایران از جوان تا سالمند و از بیکار و شاغل تا بازنشسته گرفتار درد بزرگی هستیم: هر چه سفره‌های ما خالی‌تر، فشار گرسنگی بیشتر و بیدادِ ستم فزون‌تراست و ماشین حکومتی برای ستاندن جان انسان‌ها پر رونق‌تر.

هر چه رونق و توسعه و آبادانی ناچیزتر، خرابی اوضاع عمیق‌تر و هر چه غارت دارایی‌ها و منابع کشور از جنگل‌های هیرکانی تا سنگ‌های قیمتی، و از خاک سرخ و سواحل و منابع دریایی تا جزایر زیبا وسیع‌تر است، اعدام شتابنده‌تر.

هنوز یازده میلیون توئیت زیر هشتگ اعدام نکنید پایان نیافته، حاکمیت خیز برداشته است تا ۵ جوان معترض دیگر را به دار بکشد. یکی از آنها که نامش عباس محمدی است را به دو بار اعدام محکوم کرده‌اند و دو نفر را بعد از هشتگ اعدامنکنید در ارومیه به دار کشیده‌اند.

حاکمیت با هر دستآویزی اعدام می‌کند:

به‌دلیل نوشیدن الکل، به‌دلیل عصیان علیه گرسنگی، گرانی و بیکاری در حاشیه‌ها، به‌دلیل تباهی انسان‌های محکوم به فلاکت و تهیدستی و گرفتار آسیب‌های اجتماعی از رهگذر سیاست‌های ویرانگرش، به‌دلیل برنتابیدن دروغ و فساد و غارت و دیکتاتوری، به‌دلیل مقاومت در برابر بیداد، برای نان، هم از طریق کرونا در محیط‌های بسته‌ی زندان می‌کشد و هم با رقصاندن جان‌ها بر چوبه‌های دار. برای دردمندانی نه چندان اندک نیز تنها مسیری که باز گذاشته، ستاندن جان خویشتن است برای رهایی از احتضار بی‌پایانی که نامش را زندگی گذاشته‌اند.

ماشین خرابی و انهدام، سقوط در مغاک فلاکت بی‌پایان؛ ماشین تاراج داشته‌های موجود و ارزش‌های تاریخی مردمان این سرزمین یعنی؛ هم مردمان هم سرزمین به سراشیبی که افتاده، ماشین قتل حکومتی نیز سرعتی جنون آسا و دیوانه‌وار گرفته است.

اعدام نکنید نمایش اراده‌ی مردم

تیر ماهی که گذشت با قریب به ۲۷ مورد اعدام، سخت تیره و تباه بود و حاکمیت را به صدرنشین اعدام‌ها درسطح جهان به تناسب سرانه‌ی جمعیت و میزان اعدام، تبدیل کرد.

یازده میلیون درخواست اعدامنکنید نمایش بی‌سابقه‌ی اراده‌ی بزرگ مردم ایران در نفی اعدام و دفاع از حق زندگی بود که بی‌شک در تاریخ خواهد ماند، اما شاهدیم که این اراده حتی یک هفته هم برای بازداشتن قوه‌ی قضاییه از قتل کافی نبود و عطش این دستگاه بار دیگر لبریز شده است.

آشکار است که اعدام نکنید به مثابه جلوه‌ای از همگرایی سراسری بخش بزرگی از مخالفان اعدام در کشور ما حیاتی بود و آشکار است که به سمت کنش های تاریخ‌ساز کشیده می‌شویم و از آن آشکارتر آن که اکنون اعدام نکنید برای بازدارندگی موثرتر، ناگزیر است به «نگذاریم اعدام کنند» تبدیل شود.

ما بازنشستگان که عمر خود را در راه شکوفایی زندگی و آسایش و رفاه عامه سپری کرده‌ایم، ضمن محکومیت قاطع احکام اعدام صادره، به‌درستی می‌دانیم ‌اراده‌ی جمعی کنشگرانه، در دوره‌ی عزیمت به سمت فروپاشی اقتصادی و اجتماعی تنها بازدارنده‌ی موثر ماشین اعدام است.