پس از لبنان – آیا ایران، مقصد بعدی اعتراضات ؟

این روزها شاهد اعتراضات گسترده در بیروت هستیم و خشم مردمی که از دست دولت و حکومت به ستوه آمده است.

شاید بتوان وضع کنونی لبنان را به ج. ا نسبت داد چرا که یکی از بی ثبات کننده‌های منطقه با جنگ افروزی و چاق کردن نیروهای ضد مردمی و همچنین سرمایه‌گذاری روی نیروهای سرکوبگر به ویژه حزب‌الله به سرکردگی حسن نصرالله انجام می‌شود.

اکنون لبنان را باید بعنوان یکی از پایگاه های ج. ا و همچنین عمق استراتژیک رژیم تلقی کرد چرا که دستورات مستقیم و اوامر رژیم، به پشتوانه و حمایت‌های سیاسی و مالی و همچنین آموزش‌های نظامی و سرکوبگری اجرا می‌شود.

ماریا معلوف” تحلیلگر سیاسی و خبرنگار لبنانی با انتشار عکسی از ورود آیت الله خمینی به ایران در سال ۵٧ اینگونه نوشت:

«لعنت به آن هواپیمایی که تو را به زمین نشاند، و لعنت به کسانی که بعد از تو آمدند.»

«قبل از اینکه پای او به زمین برسد؛ یمن کشوری شاد بود، بغداد می‌سرود، عدالت در دمش برقرار بود، و بیروت عروس زیبایی بود.»

براستی که خاور میانه مسیر دیگری را طی می کرد اگر رژیم ج. ا بر ایران و منطقه حاکم نمی‌شد. اکنون بغیر از مردم ایران، کشورهای دیگر هم از وجود ج. ا در رنج و عذاب هستند.

در سایه‌ی نحس و سنگین این رژیم چه آبادی‌هایی که ویران گشت، چه مادرانی که داغدار شدند، چه جوانان معترضی که به خیابان رفتند و هرگز باز نگشتند و چه کودکان معصومی که بی آنکه بدانند جنگ چیست در جنگ کشته شدند.

پس از لبنان – آیا ایران، مقصد بعدی اعتراضات ؟

با توجه به عمیق شدن اعتراضات در بیروت و همچنین استعفای کابینه‌ی دولت، گمان این می‌رود که به واسطه‌ی همین اعتراضات تحولی در لبنان صورت بگیرد و ساز و کارها در این کشور تغییر پیدا کند.

این اتفاق می‌تواند منجر به تحریک نیروهای معترض در ایران و الگو برداری از معترضان لبنانی برای تغییر سیاست ها در ایران بشود.

جامعه ی ایران یکی از معترض ترین جوامع خاور‌میانه است ولی در فضای شدید امنیتی و سرکوب هرگونه اعتراض، مجال پا گرفتن و تشدید و تداوم اعتراضات وجود نداشته.

اما رفته رفته با تحولاتی که در ساختارهای سیاسی کشور های همسایه به خصوص لبنان صورت می پذیرد، امکان کوتاه شدن دست رژیم ج. ا در این کشور افزایش میابد.

حکومت لبنان مجبور است که در مقابل خواسته های معترضان که یکی از اصلی ترین آنها قطع ید رژیم از کشورشان است، پاسخ مثبت بدهند و اگر این مهم حاصل نشود جامعه همچنان بر فاز اعتراضی خود خواهد ماند و با ادامه دار شدن روند اعتراضات، حکومت لبنان و نیروهای امنیتی و ضد اعتراضی به مرور عقب نشینی و در ابعاد وسیعتر باید شاهد ریزش نیروها و پیوستن آنها به مردم بود.

هرچند که در این مدت رژیم همچنان موضع خود را حفظ و با کمک‌های مالی در صدد کنترل و سرکوب بر می‌آید. اما در نهایت خشم و اراده‌ی مردم بر اعمال قدرت و سرکوب فائق خواهد آمد.