سرانه تولید ناخالص داخلی، شاخص مهمی است که سطح رفاه و برابری قدرت خرید جامعه رابه تصویر میکشد. در ابتدای دهه 60میلادی که آغاز برنامه های توسعه در جهان سوم بود، ترکیه با اختلافی فاحش از3کشور مورد مقایسه مرفه تر بشمارمیرفت.
پس از ترکیه ایران قرار داشت که از رهگذر تکنوکراسی موفق دهه 60 و افزایش بهای نفت در ابتدای دهه 70میلادی درجایگاه دوم قرار داشت.
اما ایران بدلیل حوادث مختلف نظیر جنگ، تحریم، گسترش رانت، جهت گیریهای اقتصادی وگروگان گرفتن اقتصاد ایران توسط سیاستمداران، اسیر نوعی عقبگرد شد واز رقبای خودعقب افتاد.
چین وهند که در آغاز درگیر فقر مطلق بودند، باتغییر معیار به یک ایدئولوژی بر پایه منافع ملی که مصون ازتحولات حوزه سیاسی است، بسرعت شاخص های خود را بهبود ومخصوصا چین یک شبه ره 100ساله را باسرعت نور پیمود.
درحالیکه اقتصاد ایران سیر قهقرایی راطی میکند، چین، ترکیه وهند تبدیل به اقتصادهای پویا وبزرگ جهان شده و بسرعت درحال کاستن ازمیزان جمعیت فقیر خود و افزایش طبقات متوسط می باشند.
ایران چه زمانی قرار است مسیر غلط اقتصادی خودرا متوقف کند؟!