اقدامات مخرب ترکیه در امتداد مرزهای ایران

حضور منطقه ای و نظامی ترکیه در طی سالیان اخیر همواره در جهت نقض حاکمیت ملی کشورها و ثبات زدایی بوده است. 

نمونه هایی چون سازماندهی و شکل دهی جریانات تروریستی سلفی-جهادی در سوریه و سپس گسیل اخیر برخی ازین نیروها به لیبی در راستای منافع آنکارا سبب نگرانی های بسیاری در مجامع جهانی شده است. 

در طی سالیان اخیر همواره این نیروها که به مثابه پراکسی(گروه های نیابتی) ترکیه شناخته می شوند ،نقش حافظین منافع ترکیه را ایفا نموده و این خود سبب خسران فراوان به منطقه شده است. 

ارتش آزاد سوریه که زمانی که در رسانه‌های غربی به عنوان یک نماد جایگزین برای دولت بشار اسد معرفی می شد به مرور فلسفه وجودی اش به عنوان مزدوران ترکیه نمایان شده و شعارهای فریبنده نیز برای آینده سوریه جملگی رنگ باختند. 

حال بر همگان کاملا واضح و مبرهن گردیده که آنکارا سهم به سزایی در تولید و تداوم بحران ها در منطقه و به ویژه در سوریه داشته است. 

دولت رجب طیب اردوغان در اقدامی بحث برانگیز در بحبوحه آغاز دوباره تنش های در منطقه ناگورنو-قرا باغ اقدام به ارسال برخی ازین گروه های سلفی-

جهادی به خاک جمهوری آذربایجان نموده است. 

این حرکت آنکارا ظاهرا در جهت تحکیم قدرت دولت باکو‌ انجام گرفته ولیکن در غایت قضایا نیت های پنهانی اردوغان در جهت توسعه طلبی ارضی و بحران آفرینی کاملا ملموس به نظر می رسد.

رسیدن پای نیروهای سلفی-جهادی که بارها مزه تلخ شکست از نیروهای ایرانی در سوریه را چشیده اند باید به مثابه یک پیام هشدار آمیز برای ایران تلقی شود.

 متاسفانه در پس بی کفایتی دولت حاکم بر باکو‌ ،هیچ گونه مانعی برای این اقدام توسعه طلبانه ایجاد نشده است. این اقدام فی نفسه نشان از عمق شکست راهبردی دولت الهام علیف است زیرا که چگونه آذربایجانی که هم از لحاظ جغرافیا، جمعیت ، تعداد نیروهای نظامی و تسلیحات از ارمنستان فراتر می باشد نیاز به حضور چنین عناصر خطرناکی دارد که در درازمدت نه تنها گرهی از مشکلات باکو‌ را بازنخواهند کرد بلکه می توانند سبب تنش های فزاینده با همسایه جنوبی (ایران) را فراهم آورند.

سردمداران جمهوری باکو‌ باید به خوبی آگاه باشند که بی تردید کشور ایران که با هدف مقابله با این قبیل گروه ها صدها و بلکه هزاران کیلومتر دورتر از مرزهای خود به صورت میدانی فعالیت داشته و هزینه هایی نیز متحمل شده به هیچ روی وجود چنین عناصر تروریستی را در جوار مرزهای خود تحمل نخواهد نمود. بنابراین سزاوارتر این است‌ بجای آنکه خاک ‌خود را در اختیار تروریستها قرار دهد بدنبال اتخاذ راه حلی دیپلماتیک برای پایان دادن به بحران با همسایه غربی خود باشد.