آیا می‌دانید ایران هم شریک شرکت چندملیتی فایزر بوده است؟

شرکت فایزر، شرکت داروسازی آمریکا، موفق به ساخت واکسن کووید۱۹  شده که در نود درصد آزمایش‌های انسانی جواب داده است. فایزر اعلام کرده که تا پایان سال جاری میلادی بیست میلیون دوز از این واکسن را تولید خواهد کرد. 

‍ اهمیت کشف واکسن فایزر از این جهت است که قدرت محافظت  آن نود درصد است. 

برای اینکه بدانیم اهمیت این عدد چقدر است باید اشاره کنم که تابحال نه روسیه و نه چین که ادعا می‌کنند واکسن ساخته‌اند، میزان پروتکشن آنرا اعلام نکرده‌اند و نیز برای آنکه بدانیم اندازه‌ی این عدد چقدر بزرگ است باید عرض نمود که واکسن آنفولانزا که از دهه‌ی سی قرن بیستم تابحال تولید می‌شود؛ قدرت پروتکشنش حدود سی تا پنجاه درصد است.

برای اینکه بدانیم کشف واکسن کرونا اهمیت تاریخی‌اش در تاریخ علم پزشکی تا چه حد است باید بگویم که باوجود هزینه‌های هنگفت، تابحال واکسن ایدز کشف نشده و کشف واکسن‌هایی مثل هاری و آبله محصول یک اتفاق بوده و به عبارتی پس از مدتها تحقیق پاستور و جنر، نهایتا اتفاقی یا شانسی به آن رسیدند. با همه‌ی این تفصیلات با یا بدون واکسن کرونا زمستان ویرانگری در انتظارمان است. طبق آمار رسمی سازمان ثبت احوال مرگ و میر در زمستان سال قبل در ایران دو برابر از رقم اعلامی وزارت بهداشت بیشتر بوده است. ما هنوز در میانه‌ی پاییزیم.

تلقیح این واکسن برفرض نسبتاً بعید اگر که به دست ما، کشور خاورمیانه ای، برسد مطمئن باشید که خاطرات دوره‌ی آبله‌کوبی امیرکبیر دوباره زنده می‌شود و گریه‌ای که امیر کرد، وقتی پیرمردی طفل مرده‌اش را روی دو دست به امیر نشان داد و گفت واکسن نزدم.

به عبارت دیگر تلقیح واکسن تنها یک تجویز پزشکی نیست. 

بلکه ماهیتی فرهنگی و اجتماعی دارد. یعنی کسانی، افرادی، جنبش‌هایی بر علیه تلقیح آن بسیج خواهند شد. حال آنکه سرعت و قدرت انتشار کرونا نیازمند تلقیح اکثر قریب به اتفاق جامعه است.

نکته‌ی جالب و پایانی: آیا می‌دانید ایران هم شریک این شرکت چندملیتی بوده است؟

شرکت فایزر(که) در قرن نوزدهم در آمریکا تأسیس شد، یک کمپانی چند ملیتی است. در سال شصت و چهار میلادی (۱۹۶۴)  یعنی پانزده سال قبل از انقلاب، این شرکت یکی از لابراتورهایش را در ایران ساخت، در کیلومتر ده جاده‌ی مخصوص.

بعد از انقلاب ملی شد و الان با نام داروسازی رازک بخشی از سهامش در بورس تهران عرضه می‌شود.