زنان در همه گیری کووید۱۹، معلمان و پرستاران بی‌مزد و منت خانگی‌اند

 از آنجا که بیماری کروناویروس یک بیماری عفونی مسری است، زنان خانه‌دار هم مثل بقیه جمعیت در معرض خطر هستند اما به واسطه موقعیتی که دارند ممکن است از راه‌هایی متفاوت با دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار بگیرند. 

معمولا بعضی از وظایف مانند خرید مایحتاج روزانه و مراقبت از اعضای خانواده برعهده زنان است که این وظایف ریسک ابتلای زنان به بیماری کووید 19 را افزایش می دهد. 

 
 به نظر می‌رسد زنان به واسطه شرایطی که اپیدمی کرونا بر زندگی خانوادگی تحمیل کرده است وضعیتی متفاوت از گذشته دارند. وظایف زنان سنگین تر از قبل شده و وظایف دیگری به آن افزوده شده است. در شرایطی که مدارس تعطیل است و دانش‌آموزان در خانه هستند، مادران علاوه بر وظیفه مراقبت از فرزندان، وظایف تعلیم و آموزش دانش آموز و نظارت بر روند یادگیری او را نیز به عهده دارند. در واقع بخشی از وظایف نظام آموزشی بیشتر از قبل به دوش مادران افتاده است و مادران معلمان رایگان نظام آموزشی‌اند. 

همچنین زنان در خانه مراقبت از اعضای خانواده را که به بیماری کرونا مبتلا شده اند به عهده دارند و در واقع پرستاران خانگی نظام سلامت هستند. سنگینی و جدی بودن نقش مراقبتی زنان و پرستاری شان از بیماران زمانی فهم می شود، که بدانیم بسیاری از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ به دلیل کمبود تخت بیمارستانی یا ترس از بیمارستان بستری نمی شوند و مراحل بیماری شان در خانه طی می شود.

برای رعایت ملاحظات بهداشتی و اقتصادی، خانواده ها کمتر از قبل از غذای بیرون استفاده می کنند و وظیفه آشپزی هم برای زنان سنگین تر و مداوم تر از پیش شده است. علاوه بر اینها به خاطر این که اعضای خانواده بیشتر از قبل در خانه حضور دارند، و نیز به خاطر مشکلاتی مانند بیکاری و وضعیت نامطلوب اقتصادی ممکن است تعارضات خانوادگی بیشتر شود و زنان بیشتر در معرض خشونت قرار گیرند. از این جهات می‌توان گفت همه گیری کرونا وضعیت زنان به ویژه زنان خانه‌دار را بدتر و دشوارتر کرده است.

 

در شرایط فعلی موضوع حمایت از زنان خانه‌دار یک موضوع ضروری است اما این‌که چطور اجرا شود، دشوار است. ابتدا لازم است نه تنها در شرایط اپیدمی بلکه در همه مقاطع زمانی به جامعه آموزش داده شود که وظایف و امور خانگی الزاما کار زنان نیست و بقیه‌ی اعضای خانواده چه مرد و چه فرزندان بزرگتر هم مکلف هستند وظایف خودشان را انجام دهند. اگر هر کدام از اعضای خانواده در امور خانگی مشارکت داشته باشند از بار وظایفی که به دوش زنان گذاشته شده کاسته می‌شود. مورد دیگر توجه به خشونت‌ خانگی است که لازم است سازمان‌های مرتبط مانند سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت تدابیری را برای این موضوع در نظر بگیرند تا زنانی که متحمل خشونت می‌شوند بتوانند درخواست کمک کنند و از طریق مددکارها و روان‌شناس‌ها مشاوره‌هایی را دریافت کنند. لازم است شرایطی فراهم  که در موارد خشونت‌ فیزیکی زنان بتوانند به مراجع قانونی شکایت کنند و اقدامات و مداخلات لازم در زمان مناسب انجام گیرد.

رسانه‌ها می‌توانند در این زمینه کمک‌کننده باشند، اگر محتوای آنها به گونه ای باشد که مخاطبان این مطلب را فرا بگیرند که زندگی خانوادگی می تواند با مشارکت مردان و زنان در امورخانگی زندگی منصفانه‌ تری باشد و این که فقط یک نفر مورد استثمار قرار نگیرد و بقیه از حاصل زحماتش استفاده کنند. همچنین رسانه می تواند به مخاطبان بیاموزد که چطور مهارت‌هایی را کسب کنند که بدون تعارض و خشونت و درگیری در کنار هم زندگی کنند.