سوگواره ای برای روزی که حقوق بشر است

دهم دسامبر هر سال که فرا می رسد یادمان می افتد چنین روزی با نام حقوق بشر عجین شده است.انگار در چنین روزی باید به فکر حقوق انسانی و شهروندی خود باشیم و اگر در طول سال در این کره خاکی هزاران مورد نقض حقوق بشر صورت گیرد جای تعجب و شگفتی نیست و امری عادی و معمول است.

از سال ۱۹۴۸ که اعلامیه جهانی حقوق بشر تصویب شد تا به امروز همواره تلاشگران و مدافعان حقوق بشر در جهان بار سنگین آگاهی دهی و اطلاع رسانی در این باب را به دوش کشیده اند.در این میان نهادهای حقوق بشری هم در این نیم قرن و اندی توانسته اند در حد بضاعت و توان خویش فعالیت نمایند.داستان فعالان حقوق بشر در کشورهای توسعه نیافته که با حقوق بشر سر ناسازگاری دارند قصه پر غصه ای است که در این راه از جان و مال خویش مایه گذاشته اند.

فعالان این حوزه در میدان مینی گام گذاشته اند که کوچکترین حرکت ناصوابی از دید آن حکومت ها پاسخی جز زندان ندارد.اکنون اعلامیه جهانی حقوق بشر و دیگر کنوانسیون های مدنی و حقوقی و سیاسی که برخی دولت ها آن را پذیرفته و به عمل به آن متعهد شده اند به مدد شبکه های اجتماعی و فصل نوین در روابط حاکم‌ بر انسانها برای اکثریت آشنا و قابل فهم است، با این وجود حقوق بشر همچنان غریبه ی آشنایی است که برای تحقق حداکثری آن چاره ای جز فعالیت و آموزش و هزینه ی بیشتر در جوامعی که قدرت سیاسی با آن سر ستیز دارند نیست.