گزارش مرکز آمار از وضعیت اجتماعی-فرهنگی ایران؛ افزایش فقر، هزینه خانوار و بیکاری

 مرکز آمار ایران گزارش جدیدی از اوضاع اجتماعی و فرهنگی ایران منتشر کرد که نشان می دهد در پایان دهه۱۳۹۰،علاوه بر افزایش نابرابری در درآمد ، هزینه های خانواده های شهری و روستایی به طور قابل توجهی افزایش یافته است.

این گزارش تابستانی روز یکشنبه۱۲ بهمن‌ در وب سایت مرکز آمار ایران منتشر شد.

گزارش مرکز آمار نشان می دهد از سال 1394 تا 1398 از نظر اقتصادی ، هزینه خالص یک خانواده شهری از حدود 26 میلیون تومان به بیش از 47 میلیون تومان در سال افزایش یافته است.

هزینه خالص سالانه خانوارهای روستایی در همین مدت از حدود 14.7 میلیون تومان به بیش از 26 میلیون تومان افزایش یافت.

در بخش اشتغال ، این گزارش نشان می دهد که از سال ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۸، شیوع بیمه بیکاری برای دریافت کنندگان حقوق بازنشستگی از 1.5 به 1.6 رسیده است.

یک نماینده مجلس گفت 25 میلیون نفر توانایی خرید گوشت را ندارند

 رحمت الله نوروزی ، عضو کمیته کشاورزی مجلس شورای اسلامی ، می گوید که شش دهم مردم ، یا بیش از 25 میلیون نفر ، توانایی خرید گوشت را ندارند.

این معاون شامل کارگران ، کارمندان و بازنشستگان از میان این دسته ها بود.

طبق مرکز تحقیقات مجلس ، مصرف گوشت قرمز در سال 98 در بین طبقه متوسط ​​بیش از 30 درصد نسبت به سال 95 کاهش یافته است.

موسسه تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی همچنین اعلام کرد که بسیاری از خانواده ها در ایران لبنیات ، قرمز ، سفید و تخم مرغ را به شدت از میزهای خود کاهش داده یا حذف کرده اند.

علی ربیعی روز سه شنبه ،  چهار آذر، ، "تأمین کم ارز مورد نیاز کالاهای اساسی" را دلیل اصلی افزایش قیمت عنوان کرد.

فقر ساختاری در ایران

تجربه دردناک فقر، از یکسو جان و روح آدمی را به چالش می کشد طوریکه زندگی فرد به تباهی کشیده می شود و از سوئی دیگر فقر ساختاری در جامعه هنگامیکه ریشه بگیرد، به روشنی نشان از طبقاتی شدن تمامی سطوح زندگی ست. طوریکه دیگر نه زندگی و کرامت انسان معنای دارد و نه منافع ملک و ملت حفظ می شود.

همه ما به روشنی می دانیم که فقر در ایران امروز بیداد می کند و چنان همه گیر و عیان است که دیگر چندان محتاج آمار و ارقام نیست. وقتی کارگری به خاطر فقر خود را دار می زند و بیکاری از پل عابر پیاده خود را حلق آویز و کودکی خردسال خودکشی می کند، آیا نمادی از فقر ساختاری جان سوز نیست؟

ما همه شاهدیم که هزاران هزار دست فروش و کولبر، کارگر روز مزد و یا بیکار یا کارگر قراردادی و یا رسمی، معلمان و پرستاران و ... صرفا برای لقمه نانی جان می کنند به همین دلیل دیگر چندان ضروری نیست که به تشریح وضعیت اسفبار دهک های پائین جامعه پرداخت چرا که رشد بزه کاریهای اجتماعی و بیکاری خانمان برانداز. محلات حاشیه نشین در سرتاسر ایران بدون کمتر امکانات اولیه زندگی ، همه نشاندهنده آن است که فقر ساختاری در ایران را ریشه دار کرده اند و اقلیتی غرق در امکانات و با تصاحب سرمایه های عظیم جامعه در حمایت از وضع موجود و قدرت حاکم تقلا می کنند. در اصل مثلث شوم زر و زور، تزویر مسبب اصلی فقر ساختاری ست و همچنین در به زانو درآوردن ملت بی مهابا گام برمی دارند. 

 هر وجدان آگاه و معترض به وضع موجود در ایران باید بی وقفه در پی شناخت و گام در راستای نفی فقر ساختاری بردارد.چون زندگی میلیونها آدمی در شهرهای بزرگ و کوچک در حاشیه نشین ها در استانهای سیستان و بلوچستان در کردستان و ... با فقر عجین شده است. اینکه حکومت آخوندی در ایجاد فقر ساختاری سنگ تمام گذاشته است! اینکه فقر ساختاری  در همه شئون اقتصادی؛ آموزشی، بهداشت و سلامت دیگر چندان نیازی به استدلال ندارد. در اساس پرسش مهم این است که از میان برداشتن فقر ساختاری در پسا جمهوری اسلامی ممکن خواهد بود؟ چگونه می توان کار ایجاد کرد؟ رفاه عمومی؛ بهداشت ارزان، آموزش رایگان را به جریان انداخت؟ مشکل جدی مسکن را حل نمود؟ سوتغذیه فرودستان را کاهش داد؟ بیمه های اجتماعی را همه گیر کرد؟ براستی بر اساس کدامین رویکرد اقتصادی اجتماعی و سرمایه گذاری در کدام بخش های تولیدی و خدماتی و کشاورزی امکان ایجاد کار میسر خواهد شد؟ چرا که فقر با بیکاری عجین است و تجربه کشورهای متعدد نشان داده است که با ایجاد کار می توان فقر را کاهش داد.

سخن پایانی؛

حکومت آخوندی باعث اقتصاد رانتی، تقویت اقتصاد تجاری و نفتی و فقر ساختاری را بوجود آورد و حال مخالفین جمهوری اسلامی با تکیه به کدام نیروی اجتماعی، نهادهای مردم نهاد و برنامه روشن اقتصادی خواهند توانست فقر را در ایران ریشه کن کنند؟ کدام مدل توسعه و کدامین نگرش اقتصادی در جامعه ایران امکان تولید ثروت، مشارکت نیروی کار در مدیریت روند تولیدی را خواهد داد تا با غالبیت اقتصاد تولید محور در ایران، کار ایجاد و  فقر جانکاه میلیونها انسان از میان برداشته شود.

گزارش تکان دهنده مرکز آمار ایران : ایرانی ها طی ده سال گذشته چقدر فقیر شدند؟

۵۰ درصد ایرانی ها زیر خط فقر مطلق زندگی می کنند

کاهش ۶۵.۲ درصدی مصرف گوشت، کاهش ۳۴.۷ درصدی مصرف برنج، کاهش ۳۵.۳ درصدی مصرف لبنیات در ۱۰ سال 

بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، متوسط مصرف ماهانه گوشت قرمز خانوار‌های کشور در سال ۱۳۹۸ در قیاس با سال ۱۳۹۰ (یعنی در یک بازه ۸ ساله) حدود ۵۱.۶ درصد کاهش پیدا کرده است. 

به عبارت ساده تر، ایرانی‌ها در سال ۱۳۹۸ به طور متوسط به اندازه نصف سال ۱۳۹۰ گوشت قرمز مصرف می‌کرده اند و اوضاع قطعاً در سال ۱۳۹۹ وخیم‌تر هم شده است. دهک چهارم درآمدی از این منظر بدترین وضعیت را داشته است و مصرف گوشت قرمز برای خانوار‌های این دهک درآمدی در این فاصله زمانی، حدود ۶۵.۲ درصد کاهش پیدا کرده است.

بر اساس آمار‌های مرکز آمار ایران، متوسط مصرف ماهانه برنج در خانوار‌های کشور در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۰ حدود ۳۴.۷ درصد کاهش پیدا کرده است.